چندین روش ساخت رایج برای غشای ضد آب TPO

با استفاده از پیچ های تخصصی با واشر یا نوار فشار، غشای ضد آب به سقف سقف، مانند بتن، صفحه فولادی یا پنل چوبی متصل می شود.اجزای تثبیت تحت غشای ضد آب پوشانده شده اندسپس، جوش هوا گرم برای تشکیل یک سیستم ضد آب کامل در سقف استفاده می شود.

این روش برای انجام پردازش دقیق آسان است، مقاومت قوی در برابر فشار باد، هزینه های بالا و وزن کم دارد.سقف های پنل آلومینیومی، و سقف های چوبی

غشا به طور کامل با استفاده از چسب به بستر متصل می شود. لبه های همپوشانی با استفاده از جوش هوا گرم متصل می شوند.

مناسب برای سقف با ساختارهای نسبتا پیچیده. این مزایای مقاومت قوی در برابر بار باد و چسبندگی کامل برای جلوگیری از نفوذ آب را دارد.معمولا برای سقف بتنی و سقف فولاد سبک با استفاده از تخته های عایق سخت استفاده می شود.

غشای ضد آب فقط با استفاده از نوار چسب یا فلزی در اطراف محوطه ثابت می شود؛ بقیه غیر محفوظ است. بخش های غشای با استفاده از جوش هوا گرم،با تکیه بر بار بالاتری برای مقاومت در برابر شناور بودن باد.

مناسب برای سقف های سبز، سقف های رانندگی، سقف های قابل دسترسی،و سقف های غیر قابل دسترسی با سنگ شکن یا بلوک های پیش ساخته به عنوان مقابله.

غشای ضد آب مستقیماً به صورت گشاده بر روی زیرپوش قرار می گیرد. لبه های همپوشانی با استفاده از چسب یا جوش هوا گرم متصل می شوند. پس از نصب،می توان میله های تقویت شده را به طور مستقیم متصل کرد و بتن ریخت.، حذف نیاز به یک لایه محافظ.

این روش اجازه می دهد که لایه ضد آب به طور کامل به لایه ساختاری پایبند باشد و بدون نیاز به یک لایه محافظ، ضد آب قابل اطمینان را فراهم کند. این هزینه های ساخت و ساز و زمان را صرفه جویی می کند.و برای کف های زیرزمین و دیوارهای جانبی که فضای ساختمانی وجود ندارد مناسب است.